نمیدانم چرا...

نمی دانم چرا مدتی است سرچشمه ذوق و شوخ طبعی ام خشک شده است!!

نمی دانم چرا مدتی است فقط به سود دیگران می اندیشم اما دیگران فقط به سود خودشان!!

نمی دانم چرا مدتی است چیزهایی را که دوست دارم به دست نمی آورم و مجبورم چیزهایی را که به دست می آورم دوست بدارم!!

نمی دانم چرا چند روزی است دلم می خواهد چند عدد سوسک زیر پاهایم له کنم اما مشترک مورد نظر(لاموجود)= (موجود نمی باشد)!! به گمانم از اثرات عملیات سم پاشی والاحضرت مامان باشه( که البته مشت مشت اجر الهی نثار ایشان باد)

نمی دانم چرا چند روزی است بی تاب شده ام. بی تاب چشمان بی نظیری که درظلمات می درخشد
چشمان براقی که گرچه رنگش (گلاب به روتون) حال آدم را به هم میزند اما دلرباست!!آخه گربه نازنازی چرا بی خبر گذاشتی رفتی؟

نمی دانم چرامدتی است احساس مردن دارم اما نمیمیرم!!

حتی به اینکه کجا دفن شوم هم فکر کرده ام.ولایت یاسمنگول آباد کنارقبر شوهر مرحومم (که الهی مشت مشت نور به قبرش بباره) قضیه شوهر مرحومم رو یادم باشه براتون تعریف کنم الان نمیشه چون از شدت ناراحن(ناراحت) بودن داره همینطوری مشت مشت اشک سرازیر میشه

حتی به متن روی سنگ قبرم هم فکر کرده ام :

یاسمنگولا یه دنیا آرزو داشت

آرزوهاش شاخ داشت ، بال داشت

حیف که واسه آرزوهاش وقت نداشت

یاسمنگولا چشم داشت ، گوش داشت

یه عالمه هوش داشت

حیف که رو هوشش کسی سرمایه نذاشت

یاسمنگولا وبلاگ داشت

تو وبلاگش یه عالمه دوست داشت

با این وجود همیشه غم و غصه داشت

چون که زیاد تو وبلاگش نظر نداشت

تو این دنیا غیر از اینا یاسمنگولا چیزی نداشت

واسه همین وبلاگش و با تموم مطالبش همه رو یادگار گذاشت

بالاخره یاسمنگولا رفت به بهشت

قبل از مردن خودش این شعر و نوشت

برای شادی روح آن مرهوم سه سلوات مهمدی قرائت بفرمایید